Di ba naging close tayo? Naaalala ko pa kung pano tayo naging close. Kasi, magkapitbahay tayo ng classrooms. Haha. Tapos sinasabihan mo ko na cute, na crush mo ko. Niloloko naman kita na pwede ka na rin, cute na rin, haha. Pero, sabi mo may crush ka talaga... Tinatanong mo pa ko kung paano ba manligaw. Tinatawanan pa kita nun. Sabi ko, bata ka pa, wag ka magmadali. Pero, go ka pa rin. Kasi nga crush na crush mo sya, sabi mo. Eh di, sige, "kung gusto mo talaga."

Naalala ko pa yung tinext mo ko, Sunday 'yun. Sabi mo nag-date kayo. Tas nahalikan mo sya. Tinawanan na naman kita. Sabi ko masyado kang nagmamadali. Pero, sige lang, kasi masaya ka naman. Kaya masaya na rin ako.

Tapos naging kayo na. At alam kong masaya ka talaga.

Paano nga ba tayo natigil magkatext?

Ah. Nung nagkaproblema ako sa sarili kong relationship ata. Blinock out ko rin lahat. At nung okay na ko, di na kita nabalikan.

Pero, hindi naman tayo nag-away. Di rin naman tayo nagkalayuan ng loob. Okay pa rin tayo. Cool pa rin tayo sa isa't isa kahit di na tayo close tulad ng dati.

Naalala ko rin pala, na napagusapan natin noon kung paano kahirap ang buhay.Di ba? Andaming problema. Andaming kailangan gawin. Andaming kailangan ma-achieve. Andaming ganito, ganyan. Pero, di ba, sabi ko sayo masama mag-give up. Ang hindi ko lang nasabi kung bakit masama 'yun. 

At nagsisisi ako na hindi kita nasabihan. Sorry, kasi late ko rin narealize kung bakit mali 'yun. Sana pala, nag-share ako agad sayo nung time na nag-reflect ako. Kaso, hindi na rin kasi tayo ganun kaclose. Sorry na hindi natuloy yung closeness natin. Sorry na hindi kita natulungan, na hindi kita nakausap, na hindi ko alam na may pinagdadaanan ka pala.

Gusto kitang pagalitan ngayon. Pero, I also feel so sorry for you. I'm sorry that you felt that it was the only way out for you.

Alam mo, masama yun. Masama mag-give up. Lahat tayo nawalan na ng minamahal sa buhay. Diba, yun ngang grandparents na alam na dapat natin na law of nature, everybody will die someday. Pero, pag may nawala, kahit by old age, ang hirap pa rin tanggapin. Paano pa kaya yung ikaw mismo nagdecide na ayaw mo na? Sobrang hirap para samin. Lahat kami apektado. Lahat kami may pagkukulang sayo. Ang bigat ng loob naming lahat. Andami naming para sayo, andami naming nagmamahal sayo, pero, wala kaming nagawa. Hindi mo man lang kami nakausap, nasabihan na may problema, na nahihirapan ka na.

Sana nanood ka nalang ng anime. Sana naglasing ka nalang. Sana nag-drugs ka nalang. Siguro madali lang makalimutan 'yun. Pero, yung ganto? Yung hindi ka na namin makikita til we reach our own time? Sobrang hirap talaga.

Sadyang totoo nga na yung mga tayong sobrang sayang kasama dahil sobrang masayahin sila ay ang mga taong maraming tinatagong hirap sa buhay.

Geo, I know na there should have been a better world for you. I'm sorry you are no longer here to be in it.

Di ba naging close tayo? Naaalala ko pa kung pano tayo naging close. Kasi, magkapitbahay tayo ng classrooms. Haha. Tapos sinasabihan mo ko na cute, na crush mo ko. Niloloko naman kita na pwede ka na rin, cute na rin, haha. Pero, sabi mo may crush ka talaga... Tinatanong mo pa ko kung paano ba manligaw. Tinatawanan pa kita nun. Sabi ko, bata ka pa, wag ka magmadali. Pero, go ka pa rin. Kasi nga crush na crush mo sya, sabi mo. Eh di, sige, "kung gusto mo talaga."

Naalala ko pa yung tinext mo ko, Sunday 'yun. Sabi mo nag-date kayo. Tas nahalikan mo sya. Tinawanan na naman kita. Sabi ko masyado kang nagmamadali. Pero, sige lang, kasi masaya ka naman. Kaya masaya na rin ako.

Tapos naging kayo na. At alam kong masaya ka talaga.

Paano nga ba tayo natigil magkatext?

Ah. Nung nagkaproblema ako sa sarili kong relationship ata. Blinock out ko rin lahat. At nung okay na ko, di na kita nabalikan.

Pero, hindi naman tayo nag-away. Di rin naman tayo nagkalayuan ng loob. Okay pa rin tayo. Cool pa rin tayo sa isa't isa kahit di na tayo close tulad ng dati.

Naalala ko rin pala, na napagusapan natin noon kung paano kahirap ang buhay.Di ba? Andaming problema. Andaming kailangan gawin. Andaming kailangan ma-achieve. Andaming ganito, ganyan. Pero, di ba, sabi ko sayo masama mag-give up. Ang hindi ko lang nasabi kung bakit masama 'yun. 

At nagsisisi ako na hindi kita nasabihan. Sorry, kasi late ko rin narealize kung bakit mali 'yun. Sana pala, nag-share ako agad sayo nung time na nag-reflect ako. Kaso, hindi na rin kasi tayo ganun kaclose. Sorry na hindi natuloy yung closeness natin. Sorry na hindi kita natulungan, na hindi kita nakausap, na hindi ko alam na may pinagdadaanan ka pala.

Gusto kitang pagalitan ngayon. Pero, I also feel so sorry for you. I'm sorry that you felt that it was the only way out for you.

Alam mo, masama yun. Masama mag-give up. Lahat tayo nawalan na ng minamahal sa buhay. Diba, yun ngang grandparents na alam na dapat natin na law of nature, everybody will die someday. Pero, pag may nawala, kahit by old age, ang hirap pa rin tanggapin. Paano pa kaya yung ikaw mismo nagdecide na ayaw mo na? Sobrang hirap para samin. Lahat kami apektado. Lahat kami may pagkukulang sayo. Ang bigat ng loob naming lahat. Andami naming para sayo, andami naming nagmamahal sayo, pero, wala kaming nagawa. Hindi mo man lang kami nakausap, nasabihan na may problema, na nahihirapan ka na.

Sana nanood ka nalang ng anime. Sana naglasing ka nalang. Sana nag-drugs ka nalang. Siguro madali lang makalimutan 'yun. Pero, yung ganto? Yung hindi ka na namin makikita til we reach our own time? Sobrang hirap talaga.

Sadyang totoo nga na yung mga tayong sobrang sayang kasama dahil sobrang masayahin sila ay ang mga taong maraming tinatagong hirap sa buhay.

Geo, I know na there should have been a better world for you. I'm sorry you are no longer here to be in it.