I have a suicide note which I used to update every month (or as much as needed). My last update was November. I'm not sure if you people know, but, I do think of suicide.
It's not about how big your problem is, it's about how small you're feeling when you receive the problem.
'Yung mga instances na naalala kong magpakamatay, 'yung unang bagsak ko, Math 17. Gusto ko na talagang mamatay nun. Alam kong magaling ako, alam kong kaya ko naman. Pero, hindi kasi ako pumapasok, kaya bumagsak ako. Hindi ko tinuloy kasi gusto kong imurder yung prof ko. At, seryoso 'yun. Alam kong mali yung rason ko bat di ko tinuloy, pero, atleast, buhay pa ko.
Tapos nung sa Math 53 ko naman. 'Yung naconfine kasi ako ng buong week, nadrop tuloy ako. Alam mo 'yung sobrang effort ka na, tapos, dahil lang nagkasakit ka, wala na. Iniisip ko nun, sana namatay nalang ako ng tuluyan para hindi ko na kailangang masabihang mag-drop. 'Di ko tinuloy kasi, kami na ni Marcgell nun eh. Tapos, ito pa yung mga time na sobrang feel kong mambababae sya, kaya ayoko syang iwan.
Marami pang iba, actually. 'Yung mga simpleng bagay tulad ng ayokong pumasok, naiisipan kong magpakamatay nalang. That way, di ko na kailangan mag-aral, di ko na kailangang pumasok. Pero, naiisip ko kasi 'yung mga makakakita ng body ko. 'Yung magliligpit ng gamit ko. 'Yung gastos ng magulang ko. 'Yung feelings ng mga nagmamahal sakin, na for sure, magreresurface lang pag patay na talaga ako.
Sa mga nangyayari lately, parang araw-araw ko ng naiisip mamatay nalang. Pero, tignan nyo nga naman, na-type ko pa to.
Labels: #life, #update
|
|
I have a suicide note which I used to update every month (or as much as needed). My last update was November. I'm not sure if you people know, but, I do think of suicide.
It's not about how big your problem is, it's about how small you're feeling when you receive the problem.
'Yung mga instances na naalala kong magpakamatay, 'yung unang bagsak ko, Math 17. Gusto ko na talagang mamatay nun. Alam kong magaling ako, alam kong kaya ko naman. Pero, hindi kasi ako pumapasok, kaya bumagsak ako. Hindi ko tinuloy kasi gusto kong imurder yung prof ko. At, seryoso 'yun. Alam kong mali yung rason ko bat di ko tinuloy, pero, atleast, buhay pa ko.
Tapos nung sa Math 53 ko naman. 'Yung naconfine kasi ako ng buong week, nadrop tuloy ako. Alam mo 'yung sobrang effort ka na, tapos, dahil lang nagkasakit ka, wala na. Iniisip ko nun, sana namatay nalang ako ng tuluyan para hindi ko na kailangang masabihang mag-drop. 'Di ko tinuloy kasi, kami na ni Marcgell nun eh. Tapos, ito pa yung mga time na sobrang feel kong mambababae sya, kaya ayoko syang iwan.
Marami pang iba, actually. 'Yung mga simpleng bagay tulad ng ayokong pumasok, naiisipan kong magpakamatay nalang. That way, di ko na kailangan mag-aral, di ko na kailangang pumasok. Pero, naiisip ko kasi 'yung mga makakakita ng body ko. 'Yung magliligpit ng gamit ko. 'Yung gastos ng magulang ko. 'Yung feelings ng mga nagmamahal sakin, na for sure, magreresurface lang pag patay na talaga ako.
Sa mga nangyayari lately, parang araw-araw ko ng naiisip mamatay nalang. Pero, tignan nyo nga naman, na-type ko pa to.
Labels: #life, #update
|
|
tagboard soon
|
|
|
The cat loves to purr, and meow, and hiss. She's a very noisy cat, obviously. Kitty loves to sleep, next to her love for food. Food she loves include pizza, pasta, crepes, pancakes, cakes, milktea,burgers, etc. She loves being worshipped. Bow down to me!!! She loves cuddles, unless we're not close, eew don't touch me freak.
This kitty is in-love with a non-reacting bunny. He's always acting cool, and fails at it. He is crazy and loves computers.
This is still pretty much under construction; hence the emptiness.
Adopted Trees.
|
